---

غزل غزلهای سلیمان

باب ۵

---

۱   ای دلبر من و ای عروس من،من به باغ خود آمده‌‌ام.مُر و ادویه‌جاتم را می‌چینم.عسل و شانهٔ عسل خود را می‌خورمو شراب و شیر خود را می‌نوشم.دختران اورشلیمای دلدادگان بنوشیدو از مستی عشق سرمست شوید.محبوبه

۲   من خواب هستم، امّا دلم بیدار است.در عالم خواب صدای محبوبم را می‌شنوم که در می‌زند و می‌گوید:محبوب«در را بازکن ای عزیز من،ای عشق من، ای کبوتر منو ای آنکه در جمال و زیبایی کامل هستی،زیرا سرم از شبنم سحرگاهی و حلقه‌های مویم از نم‌نم باران شب، ‌تَر است.»محبوبه

۳   لباسم را از تن بیرون کردم،چگونه می‌توانم آن را دوباره بپوشم؟پاهایم را شستم،چطور می‌توانم آنها را دوباره کثیف نمایم؟

۴   محبوبم دست خود را از سوراخ در داخل کرد.تمام وجودم به لرزه درآمد.

۵   برخاستم تا در را برایش باز کنم.دستانم به مُر آغشته بود.از انگشتانم مُر می‌چکید،هنگامی‌که قفل را به دست گرفتم.

۶   امّا وقتی در را بازکردم،محبوبم رفته بود.چقدر دلم می‌خواست که صدایش را بشنوم.به جستجویش رفتم، امّا او را نیافتم.صدایش کردم، ولی جواب نداد.

۷   پاسبانان شب مرا یافتند،مرا زدند و زخمی کردند.نگهبانان دیوارهای شهر، قبای مرا ربودند.

۸   ای دختران اورشلیم، شما را قسم می‌دهمکه اگر محبوب مرا یافتید،به او بگویید که من بیمار عشق او هستم.دختران اورشلیم

۹   ای زیباترین خوبرویان،محبوب تو بر مردان دیگر چه برتری و فضیلتی داردکه ما را این چنین قسم می‌دهی؟محبوبه

۱۰   محبوب من زیبا و قوی استو در بین ده هزار جوان ممتاز می‌باشد.

۱۱   چهره او درخشان و برنزی می‌باشدموهایش پُرچین و شکنو سیاه مثل کلاغ می‌باشد.

۱۲   چشمانش به زیبایی کبوترانی استکه در کنار چشمه آب نشسته و گویی خود را در شیر شسته‌اند.

۱۳   گونه‌هایش مانند باغچه‌ای استپُر از گُلهای خوشبو و معطر.لبانش همچون سوسن‌هایی استکه از آنها عطر مُر می‌چکد.

۱۴   دستهای خوش‌تراش‌ او مانند میلهٔ طلایی استکه با جواهر آراسته شده باشد.پیکرش همچون عاج شفافی استکه با یاقوت مزیّن شده باشد.

۱۵   ساقهایش مانند ستونهای مرمرندکه بر پایه‌هایی از طلای ناب قرار داشته باشند.چهره‌اش همانند سروهای آزاد لبنان بی‌نظیر است.کلام او شیرین و همه‌چیزش زیبا و دلکش است.ای دختران اورشلیم، دلدار من این‌همه برتری دارد.

۱۶   کلام او شیرین و همه‌چیزش زیبا و دلکش است.ای دختران اورشلیم، دلدار من این‌همه برتری دارد.