---

غزل غزلهای سلیمان

باب ۷

---

۱   ای شاهدخت من،پاهای تو در کفش چه زیباست.ساقهایت همچون جواهری استکه هنرمندی آن را صیقل داده باشد.

۲   ناف تو مانند پیاله‌ای استکه هرگز از شراب خالی نخواهد بود.کمرت همچون خرمن گندمی استدر میان سوسن‌ها

۳   سینه‌هایت مثل دو غزال دوقلو هستند.

۴   گردنت مثل بُرجی از عاج استو چشمانت همانند حوض شهر حشبونکنار دروازهٔ بیت ربیم هستند.بینی تو به قشنگی بُرج لبنان استکه بر سر راه دمشق قرار دارد.

۵   سرت مثل کوه کرمل برافراشتهو زلفانت همچون ارغوان معطّرند.پادشاهان اسیر حلقه‌های گیسویت می‌باشند.

۶   ای محبوبهٔ من، تو چقدر زیبا و دلکش هستیو عشق تو چقدر لذّت بخش است.

۷   قامتی رعنا همچون درخت خرماو سینه‌هایی همچون خوشه‌های خرما داری.

۸   گفتم: از این درخت خرما بالا می‌رومو میوه‌هایش را می‌چینم.پستانهایت مانند خوشه‌های انگورندو بوی نَفَس تو مثل بوی گوارای سیب است.

۹   دهان تو همچون بهترین شرابهاست.محبوبهباشد که این شراب مستقیماً برای محبوبم ریخته شودو از لب و دهانش جاری گردد.

۱۰   من به محبوبم تعلّق دارم و او مشتاق من است.

۱۱   بیا ای محبوب من تا به دشت و صحرا برویمو شب را در دهکده‌ای به سر بریم

۱۲   و صبح زود برخیزیم و به تاکستانها برویمتا ببینیم که آیا تاکهای انگور گل کرده و گُلهایشان شکفته‌اند،ببینیم که آیا درختان انار شکوفه زده‌انددر آنجا عشق خود را به تو تقدیم می‌کنم.مِهرگیاهها عطر خود را می‌افشانندو نزدیک دروازه‌های ما انواع میوه‌های گوارا وجود دارند.من همهٔ چیزهای لذیذِ تازهو کهنه را برای تو، ای محبوبم، فراهم کرده‌ام.

۱۳   مِهرگیاهها عطر خود را می‌افشانندو نزدیک دروازه‌های ما انواع میوه‌های گوارا وجود دارند.من همهٔ چیزهای لذیذِ تازهو کهنه را برای تو، ای محبوبم، فراهم کرده‌ام.